حقیقتی غیر قابل انکار

آرمین - آفتابگردان عاشق سه‌شنبه 9 مرداد 1386 ساعت 14:54 http://sunflowerinlove.blogfa.com

یه دوستم الان این رو دید گفت همه تون عین همین!
گفتم وقتی ذهنت درگیر باشه این چیزا رو راحت می بینی
ریحانه عزیزم! شادیت رو آرزو می کنم

مت سه‌شنبه 9 مرداد 1386 ساعت 23:46 http://www.patt0matt.blogfa.com/

چه کمک قشنگ و باحالی از دوربین گرفتی...

امیرحسین سه‌شنبه 9 مرداد 1386 ساعت 23:48 http://daftarema.blogfa.com

ببین دعوتت کردم

داوود چهارشنبه 10 مرداد 1386 ساعت 01:31 http://moradian.blogsky.com

سلام. مطلبی به بهانه ی کامنتت نوشتم. کاش بی تعصب پیبگیری کاش

آرمین - آفتابگردان عاشق چهارشنبه 10 مرداد 1386 ساعت 14:29 http://sunflowerinlove.blogfa.com

ازت اختصاصی و به زبان طنز دعوت کردم که همراه بشی. بیا حتما [لبخند] بیایا

حقیقت تلخ چهارشنبه 10 مرداد 1386 ساعت 21:16

ریحانه گرامی این سروده ام به دانشجویان تقدیم می شود ، دوست داری تو هم بخوان ...
شیر دانشجویی به بیشه درد دل مردم زد
فقر و بیکاری و افیون دین و دود ، بدید
گوی فریاد و فغان را برداشت .....
اهای ......الود دستان زاهد و بازاری و مفتی و سپاه
زیر پل ، گوشه دروازه ویلای خدا داد شما
بچه ها ، صف به صف
ول و سرگدانند ، بهر یک لقمه نان شرمگین نالانند
فکر و اندیشه من در این دانش گه ، گرفتار پشم و ریش خام است
و فغان بارها گفته ام و باز هم می گویم
«« آزادی اندیشه با ریش و پشم نمیشه
آزادی اندیشه ، همیشه ، همیشه »»
این فغان و فریاد رفت و...... رفت ، تندر گشت
خواب دم و دستگاه ، ستم را آزرد
هیئت مزدوری با همه تجهیزات ، رد فریاد و فغان را کاوید
همچو کفتار پوزه گان ، خرناسه کش ، زشت صفت
دسته هیکلی مزدوران به تقلا افتاد
شیر دانشجو به اسیری و بند گرفتار امد
روز اول ، هر چه کفتار صفتان کوبیدند
شیر ، هیچ نجبید و نگفت
روز دوم ، در میان بساط شلاق
نعره شیر همچو غرش رعد ، سقف قفسش ویران کرد
روز سوم ، تز شکنجه گر استادی ، به بوته ازمایش رفت
قفس از تکرار صدا انباشته شد
و به امید ترس و وحشت این نعره شیر ، به بیرون قفس راهی یافت
شلاق ماهرانه و بی رحم و گذشت ، در هوا می چرخید
کف بو کرده دهان جلاد ، گوش بر نعره سپرد
ناگهان شیر به نجوا افتاد
« با عدالت این روزا ، داری منو چوب می زنی ، بزن ، بزن که داری خوب می زنی »
خنده ها ، شادی ها ، سوت زنده بادی ها ، بیرون قفس را لرزاند
خسته و کوفته مزدوران ، راه نجوای قفس را بستند
روز چهارم
به کوی و برزن ، هر رهگذری با لبخند ، زیر لب با شادی و به زندان مخوف ، می خواند همی
« با عدالت این روزا ، داری منو چوب می زنی بزن ، بزن که داری خوب می زنی ........ »