کابوس حکومت نظامی در شهر

با گذشت بیش از هفت ماه از آغاز طرح ارتقا امنیت اجتماعی، و ادامه آن در فصل پاییز، حضور ماموران نیروی انتظامی همراه با ماشین های گشت ارشاد در میادین اصلی و خیابان های  شهرها هنوز برای ساکنین شهرهای بزرگ مخصوصا تهران قابل قبول نیست و نوع نگاه مردم به این طرح همچنان با بدبینی همراه است

از اولین روزها آغاز این طرح واکنش های متفاوتی به اجرا و نحو اجرای آن توسط مسئولین و مردم صورت گرفته است. ولی حمایت همه جانبه محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور و پس از آن حمایت رهبری جمهوری اسلامی ایران از این طرح به سردار رادان و باقی مسئولین این طرح این مجوز را داد که با شدت تمام و به بدترین نحو ممکن با افراد ،رفتار کنند.عکسهای منتشر شده از بازداشت افراد موسوم به اراذل و اوباش و زنان بد حجاب و گزارش های منتشر شده از نحو برخورد در بازداشتگاه کهریزک وزرا بیانگر این امر است و این در حالی است که رئیس جمهوری اسلامی ایران بر مهرورزی حتی با مجرمین نیز تاکید دارد.

در حالیکه  طرح ارتقاء امنیت اجتماعی طی 4 مرحله ی :برخورد با بدحجابی، مبارزه با اراذل و اوباش، مقابله با پوشش الگوی غربی و جمع‌آوری معتادین به اجرا درآمده، در جریان آن تاکنون صدها نفر بازداشت و دهها نفر تحت عنوان اراذل و اوباش اعدام شده‌اند. و این در حالیست که صدها نفر از این افراد نه اراذل و اوباش بوده اند نه بد حجاب . حضور افرادی که پیشینه سیاسی داشته اند در میان بازداشت های دور اول  بازداشت ها این موضوع را متذکر می شود که درپس طرح به ظاهر اجتماعی ارتقا امنیت، خواست های سیاسی نهان است و دولت جمهوری اسلامی ایران قصدی به جز اعمال یکسری منع آمدو شد و اجازه ورود به منازل افراد را ندارند.حضور ماشین های گشت در شهر و حمله های ضربتی به منازل افراد موسوم به اراذل و اوباش هرچه بیشتر بیانگر وجود حکومت نظامی در شهرها است. کنترل رفت و آمد افراد در سطح شهر و اجازه ورود بعد از انقلاب اسلامی بدنبال راهی موجه و قانونی بوده اند که با توسل به آن بتوانند افراد را تحت کنترل خود داشته باشد تا از هرگونه نافرمانی مدنی و سیاسی جلوگیری کنند . حال با توسل به این طرح راه حلی یافته اند که از طریق آن می توانند رفت و آمد افراد را در شهر تحت کنترل خود داشته باشند.

شیوه رفتاری حکومت جمهوری اسلامی ایران همیشه همراه بوده است با ایجاد رعب و وحشت و از هر ابزاری استفاده می کند برای رسیدنش به هدف که همان حکومت دیکتاتوری مطلقه و بدون حضور مخالف است. با بررسی بعضی از پرونده های ارجاع شده به بازداشتگاه وزرا به راحتی می توان دریافت که بسیاری از بازداشت های صورت گرفته توسط نیروهای گشت ارشاد بدلیل بد حجابی نبوده است و دلیلی جز ایجاد رعب و وحشت در افراد نداشته است. حتی با دقیق شدن در رفتار این نیروها می توان دریافت گاهی در بعضی موارد با افرادی که پوشش آنها با عرف جامعه بسیار متفاوت است برخوردی نشده .می توان اینگونه نتیجه گرفت که اساسنامه کاری این افراد برخود با بدحجابان یا پسران جوان نیست بلکه اساس کار این افراد مقابله با هرگونه مخالفت است.حال اگر این مخالفت سیاسی باشد یا اجتماعی و مدنی. گاه این مخالفت ها به نظام حاکم و سیاست های آن است و گاه به رفتار اجتماعی نظام و نوع قوانین وضع شده در اجتماع. بطور کلی هرگونه مخالفتی حتی در ظاهر افراد نیز باید سرکوب شود .

بعد از انقلاب 1357 و روی کار آمدن دولت جمهوری اسلامی ایران، این حکومت تلاش بی سابقه یی در خاموش کردن صدای اعتراض مخالفانش داشته است و تلاشی مضاعف داشته در موجه جلوه دادن این سرکوب ها. حال با توسل به این طرح، شبحی از حکومت نظامی در شهر های بزرگ مخصوصا تهران به راه انداخته است و در رسیدن به هدف خود و ایجاد رعب و وحشت تا به امروز موفق عمل کرده است. بازداشت های بی سابقه افراد موسوم به اراذل و اوباش و اجرای سریع احکام اعدام صادره از  دادگاهی بدوی، موج جدیدی از رعب و وحشت را در جامعه مخصوصا  برای فعالین حقوق بشر  به همراه داشت است . دادگاههایی که در عرض چند هفته و طی وضعیتی قرون وسطایی حکم به اعدام افرادی دادند که مجرم بودنشان برای جامعه حقوقی محرز نبود، حامل این پیام است که این نظام از هیچ تلاشی برای سرکوب فردی که به زعمش مخالف است  ابایی ندارد . حتی در این طرح به ظاعر اجتماعی افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند نیز معاند و مخالف محسوب می شوند و به شدیدترین نحو ممکن سرکوب. و همه اینها شاهدی است بر این مدعا که طرح ارتقا امنیت اجتماعی، طرحی صوری است و در پس پرده معادلاتی دیگر در جریان  است.

 پ.ن: انگار باز سال ۶۷ است و اعدام و شکنجه...دلم برایتان تنگ شده است رفقایم... استوار باشید و پایدار که مردان ایستاده میمیرند...منتظرتانیم...حال و روزم غریب است...یادشان در یادم زنده است و صدایشان در گوشهایم و چشمانشان در نگاهم...نگرانم...خیلی نگران...چرا این روزهای لعنتی تمام نمی شود؟

پ.ن: انگار بعضی از آدمها برای بودنشان باید با تخریب شخصیت دیگران همراه باشد. انگار این آدمها نمی توانند ساده و معمولی زندگی کنند و حتما باید باقی را آزار بدهند تا اثبات شود که هستند...آقای محترم!!! می دانیم هستی!!! نیازی نیست برای ابراز وجود چنین سر و صدا به راه بیاندازی و برای بودنت همه دوستی هایت را دستمایه تهمت ها کنی!!! ولی شاید روزی خسته شوی !!! نمی دانم...شاید پاسخ این بزرگان ...درد دل علی وفقی نازنین ،پاسخ سعید قاسمی نژاد عزیز ، رشید اسماعیلی عزیز و مهرداد بزرگ عزیز ...